Eén jaar vegan

Precies een jaar geleden besloot ik om samen met mijn vriend veganistisch te gaan eten. Sinds 2 augustus, mijn verjaardag, eet ik volledig plantaardig. Destijds schreef ik mijn eerste blog hierover: Van Carnivoor naar Plant-Based. Nu we een jaar verder zijn is er enorm veel gebeurd en heb ik heel veel geleerd.

Voordat we bij alle gebeurtenissen komen, moeten we eerst even terug in de tijd. Wat bewoog me om deze stap te zetten? De oorsprong ligt in de periode dat ik me meer ben gaan verdiepen op duurzaamheid. Dit was de periode dat ik ZeroPlastics oprichtte. Tijdens het opstartproces liep ik al snel tegen het punt aan dat het eten van vlees en vis niet samen gaat met een duurzamer leven. Ik kon het niet goedpraten voor mijzelf vanuit het milieu perspectief. Samen met mijn vriend besloot ik daarom helemaal te stoppen met het eten van vlees en vis door vegetarisch te worden.

Eenmaal die beslissing genomen begon ik een beetje te lezen en al heel snel stuikte ik op een aantal documentaires op Netflix. Ik keek Game Changers en What The Health om me meer te verdiepen in hoe je gezond kunt leven zonder vlees. Het was vrij schokkend, destijds kon ik eigenlijk amper geloven wat ik zag en of alles waar was wat er in die docu’s verteld werd.  Ik had nog wat twijfels over de documentaires gezien ze vrij Amerikaans zijn, maar oh god als dit waar is stop ik per direct met alle dierlijke producten, dacht ik toen. En zo ging ik ongeveer cold turkey over van een carnistische levensstijl naar een vegan levensstijl.

Het eerste dat ik deed was langs gaan bij Sisters About Food, een diëtistenpraktijk gericht op gezond veganistisch eten. Mijn doel was basisinformatie inwinnen over hoe ik dit goed kon aanpakken, want ik had werkelijk geen flauw idee. Zij hebben mij hier enorm goed mee op weg geholpen en ik kan iedereen die deze stap neemt aanraden om dit te doen.

Veganisme voelde als een feestje, alles was nieuw en ik was blij met mijn keuze. Ik kookte gerechten die ik nog nooit gemaakt had, praatte met veel mensen over de verandering die ik aan het maken was en ik voelde me goed en fit. Voor mij geld de documentaire Game Changers enorm. Mijn sportprestaties gingen door het dak toen ik de omslag maakte, hoe cool is dat! Daarnaast is 'whole food plant-based' het enige evidencebased dieet. Het is supergezond, veel beter voor het milieu, je hoeft echt niets te missen en je dood geen onschuldige dieren (alhoewel ik me hier toen nog niet zo van bewust was). Wat wil je nog meer?

Het leven ging verder met wat aanpassingen en mensen om ons heen accepteerde mijn keuze. Natuurlijk werd er aan mijn vriend vaak gevraagd of hij deze keuze echt wilde maken, of hij niet te veel door mij was beïnvloed. Belachelijk natuurlijk, want hij is zelf een weldenkend mens. Soms stelde anderen vragen hoe ik aan proteïne kwam of dat soja niet veel slechter was voor het milieu. Allemaal vragen waar ik prima informatie over kon geven, omdat ik dit zelf ook al braaf had uitgezocht. Want nee, soja is niet slecht voor het milieu. De soja die slecht is voor het milieu is de soja die bedoeld is voor voeding van dieren, die vervolgens weer door ons worden gegeten. Deze soja wordt gemaakt in Brazilië en Argentinië. Ik eet deze soja direct, er is veel minder van nodig, het komt gewoon uit Europa of Canada en is meestal biologisch gekweekt. En hoe ik aan mijn proteïnes kom? Gun je zelf 1 minuut Googlen en je hebt antwoord op de vraag in welke planten en bonen de meeste proteïne zitten. Het is echt geen hogere wiskunde.  

In oktober 2020 ben ik voor 9 maanden op reis gegaan. Echt een top timing om vegan te worden (NOT)  met zo veel onvoorspelbaarheid als het gaat om eten om je heen. Als je eenmaal bewust bent van de voordelen van vegan eten, dan wil je geen dierlijk voedsel meer eten en drinken dus op reis probeerde ik dit voort te zetten. Dit verliep over het algemeen goed: soms at ik een eitje omdat het niet anders kon, maar daar bleef het ook bij.

Naast dat vegan eten op reis soms echt een uitdaging was, ben ik me in deze periode meer gaan verdiepen in veganisme. Ik had alle tijd om er over na te denken, boeken te lezen en er met mijn vriend over te praten. Het thema dierenleed kwam gaandeweg steeds meer naar de voorgrond. Toen ik veganistisch begon te eten voelde het als een enorme opluchting dat ik had besloten om geen dierlijke producten meer te eten en drinken. Verder dan dat gevoel ging mijn gevoel in het begin nog niet.

Dit jaar is dierenleed en dieren moord me veel meer aan gaan grijpen. Ik denk dat als je eenmaal besluit om plantaardig te gaan eten, je ook je ogen meer kunt en durft te openen voor wat we nu eigenlijk aan het doen zijn met z’n allen. Ik wil verder niet te veel op cijfers ingaan omdat dit een persoonlijk verhaal is en geen feitenrelaas, maar in Nederland doden we per dag 1,7 miljoen dieren. JA, PER DAG! Je leest het goed. Deze dieren worden gefokt, misbruikt en gedood voor ons genot terwijl we dierlijke voeding en producten eigenlijk helemaal niet nodig hebben. Mijn hart brak en ik voelde me ontzettend machteloos, verdrietig en boos. Het is vanuit mijn perspectief ethisch op geen enkele manier goed te praten dat we deze lieve dieren, met gevoel en bewustzijn zo behandelen en doden. Een periode heb ik het hier heel zwaar mee gehad en huilde ik veel. Dit doe is soms nog steeds als ik er diep over nadenk en er over praat. We stoppen het met zijn allen weg, simpelweg omdat we de waarheid niet willen zien. Bovendien is het niet nodig om over de massale dierenmoord na te denken, omdat al het vreselijke werk van het doden van dieren, door andere mensen, voor ons gedaan word. Lees je dit, eet je vlees en denk je bij jezelf wat een onzin allemaal? Kijk dan eens de documentaire Dominion op YouTube.

Verdieping in dierenleed en dierenmoord zette voor mij ook gelijk een ander proces in gang waar ik eerst nog geen “last” van had. Ik vind het vervelend als mensen vlees eten om mij heen. Oh, ja en die geur, daar walg ik inmiddels ook van. Ik zie alleen maar leed en dode dieren. Ik zou zo graag willen dat andere voelen wat ik voel, maar zo werkt het leven niet.

Het nadeel van reizen is dat je met veel mensen in aanraking komt die de hele dag door vlees en dierlijke producten eten. Het valt natuurlijk op dat wij dit niet doen en soms zijn mensen vrij kritisch en stellen veel vragen. Dit was echt een challenge zo nu en dan. Het idee dat ik me continue moest verantwoorden voelde slecht. Waarom ben ik degene die me moet verantwoorden? Destijds schreef ik hier een klein verhaaltje op Instagram over. Ik was boos en ik vond het totaal onterecht en oneerlijk. Hierdoor werd soms zelf ook minder aardig en verloor ook wel eens, onterecht, mijn geduld. Gelukkig zijn er boeken die me hielpen om meer begrip op te brengen voor carnisten. Ik at ten slotte tot een jaar geleden ook nog vlees en zuivel dus het is nogal hypocriet om boos te worden.

Ik ben meer gaan geloven dat mensen dingen vragen omdat ze interesse hebben of nieuwsgierig zijn en graag willen weten waarom ik dit doe. Ook ben ik ervan overtuigd dat (bijna) niemand andere dieren of mensen met opzet pijn wilt doen of wilt doden. In de kern willen we allemaal een moreel goed mens zijn toch? Kun jij je eigen huisdier doden en dan opeten? Ik niet! En er is werkelijk geen verschil tussen een varken of hond, alleen dat het varken misschien iets slimmer is dan een hond.

Helaas is er veel onwetendheid over dieren. Bijvoorbeeld over hoe erg ze lijden en zich bewust zijn van het moment dat ze worden vermoord en vreselijk in paniek raken. Ik wist ook heel veel niet, en daarom probeer ik geduldig te zijn en veel uit te leggen als mensen me er naar vragen. Het is en blijft een zoektocht naar een goede manier van het vertellen van het verhaal. Ik weet bij lange na niet alles over veganisme, maar mensen verlangen en verwachten dit op de een of andere manier wel.

Gelukkig zijn gesprekken niet alleen maar negatief en zijn andere ook wel geïnteresseerd met een open blik. Wat dat betreft is het, wat veganisme betreft, fijn om niet meer op reis te zijn en veel vluchtige contacten te hebben. Met vrienden en familie kan ik diepere gesprekken hebben over wat mij drijft. Om me heen zie ik andere veranderen, vrienden en familie zijn ook vegetarisch en zelfs veganistisch gaan leven. Ik wil niet zeggen dat dit door mijn komt, want ik denk dat er veel factoren meespelen, maar ik denk dat onze gesprekken wel hebben bijgedragen aan keuzes.

Als ik naar de toekomst kijk is een ding voor mij zeker: ik zal nooit meer dierlijke producten eten, kleding kopen waar dieren voor worden gebruikt of make-up kopen die op dieren is getest. Met medicijnen vind ik het een lastige. Natuurlijk wil ik het niet, maar ik denk dat het onmogelijk is. Ik laat me wel vaccineren voor Corona alhoewel hier dieren voor worden misbruikt om de medicijnen op te testen. Verder gebruik ik gelukkig geen medicatie dus hoef ik hier (nog) niet over na te denken. Ik doe mijn best, maar ik ben niet perfect...

Laten we met zijn alle vegans wat meer respecteren en ons open stellen voor hun visie, want zoals iemand laatst mooi schreef in The New York Times: "They are right about ethics and the environment. If you won't join them, at least respect heir effort to build a sustainable future".

❤︎

Gelezen boeken
⋙ Ooit aten we dieren
⋙ How Not To Die? + kookboek
⋙ Why We Love Dogs, Eat Pigs, and Wear Cows
⋙ The Joyfull Vegan

Gekeken documentaires
⋙ Forks over Knifes
⋙ The Game Changers
⋙ Cowspiracy
⋙ The C word
⋙ What the health
⋙ Seaspiracy
⋙ I am
⋙ Dominion (een MUST SEE voor elke vleeseter)
⋙ Okja (film)

Nog niet uitgekeken? Via deze link vindt je nog eens 45 documentaires.